De heenreis

In tegenstelling tot onze andere bezoeken aan Florida hoeven we deze ochtend de wekker niet te zetten om op tijd op het vliegveld te zijn. We zouden oorspronkelijk om 13.10 uur vertrekken, maar kregen gisteren een sms-je van Arke dat onze vertrektijd verschoven is naar 15.00 uur. Omdat we een half uur rijden van Schiphol af wonen, hebben we zo een heel relaxte start van de dag. Rond 11.30 vertrekken we met de hele familie, we pikken de vriend van Iris op, die ons eerst naar Schiphol brengt en daarna Thijs op zijn logeeradres in Amsterdam af zet. Daarna kunnen zij naar huis, zodat ze de auto de hele week tot hun beschikking hebben. Inderdaad zijn we met een half uurtje bij de vertrekhal, waar we nadat we de koffers op een bagagekar hebben gelegd gelijk doorlopen naar de incheckbalie. Er staan heel weinig mensen, omdat we luxere stoelen geboekt hebben mogen we gelijk naar een balie, waar niemand staat, dat gaat super vlot. Daarna door naar de paspoort controle. Als Nederlands paspoort kan dat tegenwoordig automatisch... Je stopt je paspoort in een apparaat, waarna je naar een scherm moet kijken. Apparaat scant een en ander en dan mag je door, of niet... Harm kon zo doorlopen, het apparaat gaf bij mij geen match?????, zoveel ben ik toch niet veranderd... Gelukkig waren er ook nog mensen bij, die zagen dat ik het echt was ;-). Het werkt nog niet sneller dan de vertrouwde menselijke controle, maar we waren ook hier in no time doorheen. Opvallend was de verschillende uitdossingen van passagiers, sommige liepen erbij alsof ze naar Siberië gingen, maar om vast in de stemming te komen, hebben we op Schiphol verschillende mensen in korte broek op slippers gezien.  

De vlucht verliep vrij turbulent, redelijk wat hobbels als we over Engeland komen, er schijnt weer een depressie in ontwikkeling te zijn, die richting Europa gaat.  Bij New York wordt het zo schokkerig dat het cabinepersoneel moet stoppen met serveren en ook vast moet zitten. Het aangeboden eten was bij ArkeFly pasta of bami, wij kozen beide voor de bami wat eigenlijk best te eten was. Met wat fruit en 4 slagroomsoesjes als toetje erbij, was het een van de betere vliegtuigmaaltijden. Door de enorme tegenwind zo'n 330 km per uur, waar we eigenlijk langs de hele oostkust van Amerika last van hebben gehad, landen we wat later op Orlando, waar we het vliegtuig uit moeten om later weer in te stappen voor het laatste stukje. We gaan op Sanford al door de immigrations, waar we met open armen ontvangen worden. Dat gaat dus heerlijk vlot, het wachten op de koffers duurt wat langer, maar al met al hebben we geen klagen! Het gaat wel allemaal erg primitief, zowel bij het opnieuw inchecken van de bagage, de paspoort controle als het boarden wordt er met een geprinte lijst met namen en een high light stift gewerkt. Het zoeken van een vrije zitplaats in je geboekte klasse geeft weer een hoop onrust. Als iedereen eindelijk op de goede plek en vooral in de goede klasse zit, moeten we wachten...... Na een half uur krijgen we te horen dat een paar mensen niet tot de VS worden toegelaten en dat we daar op moeten wachten. Zodra de procedures afgehandeld zijn, moeten ze met dit vliegtuig mee, direct terug naar Nederland. 

Maar om 4.45 uur Nederlandse tijd, kunnen we eindelijk onze reis richting Miami vervolgen. 

Om 23.30 lokale tijd landen we in Miami, de koffers laten behoorlijk lang op zich wachten. Als de band eindelijk draait, geeft hij na 20 koffers een foutmelding.. Als een van de laatste koffers, zijn na een uur ook eindelijk die van ons compleet... Dit heeft gevolgen... We zijn daarom ook als een van de laatste bij Alamo!!   Het lijkt wel of iedereen die in Miami van boord is gegaan, ook bij Alamo moet zijn... Omdat bijna iedereen een fly and drive ticket heeft, moet je langs de balie en valt er niets te regelen bij de kiosk. 1,5 uur later staan we met onze papieren in de garage om een auto op te halen. Hij heeft een Mustang convertible geregeld, Harm helemaal blij, ik kijk wat bedenkelijk naar de kofferruimte.., maar oke, het is wel hartstikke leuk natuurlijk. We krijgen een bijns nieuwe zwarte, met net 1000 Miles op de teller.

                             

                                

Om 2.05 uur, nadat we snel bij een pomp wat water ingeslagen hebben, komen we bij het hotel aan. Het is niet te geloven, maar weer wachten. Details zullen we jullie verder besparen, maar om 3.15 uur lopen we eindelijk de hotelkamer in..... Nu eerst slapen!! 

Ik zet er vandaag wat snelle foto's vanaf de telefoon bij...