dag 12 - Alsnog naar Florida, aankomst Cape Coral

De wekker gaat om 5 uur, om 5.30 zitten we in de shuttle bus van het hotel richting het vliegveld. We worden bij terminal D afgezet, terwijl we op C moeten zijn. Beide van Delta, helaas stopte de chauffeur maar op een plek. Dus even lopen...onderweg komen we overal mensen tegen die in hoekjes op de grond liggen te slapen, zelfs gezinnen met kinderen. Wat een geluk hebben wij gehad dat we naar een hotel mochten gaan. Als we bij de goede terminal zijn, kunnen we gelijk door naar de paspoort controle, wij hebben alleen wat handbagage bij ons en moeten we uiteraard weer door de security. Ondanks de vele mensen gaat het toch redelijk vlot. Snel zijn we bij de goede gate en is het wachten op iemand van Delta om onze tickets met "Seat request" om te zetten naar stoelen met nummer, en dan hopelijk een beetje bij elkaar. Eerst halen we ontbijten, want we hebben echt niets meer te eten en drinken. Drie kwartier voor vertrek komt er een dame van Delta aan de balie zitten, wij melden ons met onze seat request en krijgen goede boarding passen met gelukkig vier stoelen naast elkaar! Even later is het zelfs op een monitor zichtbaar dat we echt mee mogen, netjes geregeld dus. We zitten op de laatste rij in het vliegtuig en naast ons is zelfs nog een plekje vrij, dit compenseert een beetje het gebrek aan ruimte doordat hier geen overhead bins is en wij onze handbagage bij de voeten moeten zetten.  We vertrekken en keurig op tijd, en landen na een vlekkeloze vlucht zelfs iets eerder dan gepland.

Het duurt dus wel even voor we eruit zijn. Niet erg vinden we, dan zijn de koffers er vast al als we bij de bagageband komen. Maar dat is niet zo, er komen al wel veel koffers, maar we zien nog niets bekends. Als de meeste mensen met bagage vertrokken zijn, beginnen we toch bezorgd te worden. Maar twee maal binnen tien dagen kan toch niet...kennelijk wel, want de koffers zijn er echt niet. En deze keer echt geen één!! Grrrrr

Nadat we bij een balie da afwezigheid van onze koffers gemeld hebben, moeten er weer de nodige formulieren ingevuld worden. Onze koffers blijken op dat moment onderweg naar Ft Myers Airport. De Delta medewerkster zegt dat in het systeem keurig staat de ze met onze vlucht mee naar Tampa hadden gemoeten, maar iemand heeft ze toch met het verkeerde vliegtuig gestuurd...... ze verzekerd  ons dat ze vanmiddag of anders dezelfde avond alsnog bezorgt  zullen worden.

Op naar Alamo, de volgende hobbel. Via Edwin Boer, hadden we wat tips en een naam van de Alamo  manager in Tampa gekregen in de hoop dat ze wat coulant om zouden gaan met het feit dat we te laat en op een ander vliegveld staan.  Allerlei scenario's hebben wij bedacht en nu we geen bagage mee te nemen hebben is zelfs een Mini welkom. Het contact met Alamo FT Myers was uiterst stroef verlopen en zij blijven volhouden dat we aan de balie in Tampa een nieuw contract af moet sluiten, terwijl alles al vooruit betaald was. Een nieuw contract ter plekke is veel duurder en volgens Amerikaans voorwaarden, daarbij is de "one way fee" een duur grapje, terwijl wij dat als een gratis optie erbij geregeld hadden... 

Op naar Alamo, dus. Het is enorm rustig. We treffen een vriendelijke dame, onze papieren aanneemt, Harm zegt dat door weersomstandigheden onze vlucht gecanceld was en wij daarom nu op Tampa staan. Waarop zij de papieren aanneemt en vraagt of wij een reserveringsnummer hebben en zegt, dat is geen probleem. Wij nemen het contract gewoon over, u heeft toch alles al betaald.  Ze vraagt nog wel om een internationaal rijbewijs maar gaat akkoord als wij zeggen dat volgens ons dit niet nodig is , we krijgen immers al een aantal jaren een auto mee op ons roze papiertje. Binnen vijf minuten zijn de papieren geregeld en woorden verwezen naar naar het juiste deel in de parkeergarage om een keuze te maken.  Er staan twee hele grote auto's, een crème kleurige GMC  Yoekel (Yukon)  en een zwarte Chevy Suburban. De kids willen de zwarte Suburban, Harm gaat even de kilometerstand bekijken, ziet dan dat in de Chevy een olielampje gaat branden, dus we willen voor de "Yoekel" gaan. Dan wordt er een net gewassen  Ford Expedition naast ons neer gezet. Dus gaan we deze ook nog even bekijken. Harm trekt de deur open en een treeplank komt hem tegemoet, joepie roepen de kinderen. Alles zit er op en aan, en er staat ook niet veel op de teller. Dus we kiezen voor de Ford. We zetten toch ons eigen oude vertrouwde  TomTommetje op het dashboard, er zit ook navigatie in de auto maar geen gebruiksaanwijzing en rijden naar de uitgang. Zo'n grote auto hebben we nog nooit gehad, het is wel een maatje groter dan we gehuurd hadden. Uitgelaten, omdat dit allemaal zo fijn en soepel verliep zoeven we over de weg. De zon schijnt, de lucht is blauw we zijn weer in Florida, wie doet ons wat!

Na 2,5 uur rijden komen we bij het huis in Cape Coral aan. De villa ziet er mooi uit, is groter dan wij dachten. Een deel van het huis blijkt niet op de foto's  te staan, niet "helemaal" onze smaak (stijl Bordeel), maar dat maakt verder niet uit. We zijn snel geïnstalleerd, hoeven immers niets uit pakken ;-), Op naar de Wallmart om  de eerste boodschappen te doen. De kids blijven thuis om de eventuele afgifte van koffers af te wachten. Met een volle auto keren we terug. Ik vermoord Harm nog bijna, door op een knopje in de kofferruimte te drukken, waardoor het kofferdeksel automatisch sluit.  Hij zat bijna als een muis in de val ;-). Voor Iris en mij halen we een goedkoop kort broekje, om eindelijk onze lange broeken uit te kunnen doen.

wat nu....

We proberen contact te krijgen met de bagageafdeling van Delta te Ft. Myers echter hier staat ook het antwoordapparaat aan. Via Delta.com lukt het om in te loggen met de nummers van onze koffers en niet met het ons toegekende dossiernummer. Op de site is te lezen dat door de problemen met de weer de bagage afdelingen het erg druk heeft met de afhandelingen van de vele bagageproblemen. We kunnen precies zien wat er de afgelopen 24 uur met de koffers is uitgespookt en dat ze inderdaad nu in Ft  Myers staan. Maar er is geen duidelijkheid over de het wel of niet bezorgen, bij een koffer staat vermeld dat deze de 16e bezorgt gaat worden en bij de andere drie helemaal niets. Bovendien staat er vermeldt dat er niet na 22.00 uur bezorgt gaat worden. Nadat dit tijdstip is verstreken besluiten wij om lekker te gaan slapen om bij de komen van de vermoeiende dagen.
We liggen al even in bed als we de deurbel horen en toch behoorlijk schrikken het is bijna 12 uur s' nachts. Harm gluurt om het hoekje van de slaapkamerdeur en ziet een van onze koffers voor de voordeur staan. Slechts gekleed in zijn onderbroek doet hij open om de andere koffers ook in ontvangst te nemen. Blijkt het een mevrouw te zijn die de koffers komt brengen, ze zegt niet veel, ik denk dat ze schrok van deze ontvangst ;-). We tekenen voor ontvangst en gaan in jubelstemming met schone pyama's weer naar ons bedje en vallen vredig in slaap.